www.merlinrpg.fora.pl

Nimueh

- Nie marszcz brwi! - powiedziała, odwracając się do niego przodem. - Wszystko jest w jak najlepszym porządku, mój drogi. Zaczynam cię lubić, wiesz? Masz w sobie coś, co osnuwa cię tajemnica, szacunkiem i jesteś kimś, kto ma w sobie moc. Miałeś z nią związek, prawda? Interesuje cięto - stwierdziła.

Letard

-Kiedyś zostałem o to posądzony- spojrzał na stojąca przed nim kobietę.- I muszę przyznać, że wszystko co z magią związane interesuje mnie bardzo. Po co pytasz skoro wiesz? Widzę, że faktycznie potrafisz czytać z człowieka jak z otwartej księgi, bo sama masz związek z magią- opuścił dłoń na blat stołu i odepchnął się od niego.

Nimueh

- Nie, jestem najpotężniejszą ze wszystkich władających magią. A ty masz szczęście, ze mi pomogłeś. Lojalnośc i pomoc szczodrze wynagradzam - podeszła do niego. - Dobrze zrobiłes, mój drogi.

Letard

-Wiedz, że ja kobietom zawsze służę pomocą; jak każdy rycerz. Pod tym względem nie różnię się od reszty- odparł i wstał, aby sięgnąć po dzban z wodą i metalowy puchar. Napełnił go do połowy i wypił duszkiem.

Nimueh

- Ale nie zawsze mozesz być za to wynagradzany. A ja jestem ku temu skłonna. Mozesz coś dla mnie zrobić, panie? - zapytała cicho.

Letard

Odstawił puchar na szafkę, a po pomieszczeniu rozszedł się głuchy odgłos. Zagryzł wargi, a po chwili odpowiedział, przyglądając się nadal rozmówczyni:
-Zależy, czy będę w stanie...

Nimueh

- Chodzi tylko o dostarczenie czegoś do Camelotu. Nie musisz wchodzić za bramę, możesz komuś to przekazać, byleby znalazło się w odpowiednich rekach - wyjaśniła.
- Zrobiłabym to sama, ale jeszcze nie nadszedł czas, gdy znów się komuś tam ukażę.

Letard

Letard usiadł na powrót i wsparł głowę na pięści, myślał intensywnie.
-Zgoda, a co z wynagrodzeniem?- ciekawość wzięła w nim górę; może nie był przesadnym materialistą, ale zapłata go kusiła.

Nimueh

- To zalezy czego pragniesz, rycerzu - uśmiechneła się. - Lepszego domu, chwały, majątku, a może śmierci Uthera? - zaczęła wyliczać. - Co cię interesuje?

Letard

-Śmierci Uthera?- zaśmiał się przechylając lekko do przodu.- Jakże prosto brzmią te słowa w twych ustach, o pani. Skoro nie podoba ci się jego panowanie, czemu on wciąż żyje?- zaciekawił się.

Nimueh

- Nie z mojej ręki ma on zginąć. Ale jego rządy i tak się skończą. Już niedługo - powiedziała, z kamienną twarzą. - Nie odpowiedziałes panie, co cię interesuje.

Letard

-Sława... nie szukam rozgłosu- westchnął.- Mój dwór jest dla mnie wystarczający. Jedyne, czego mi czasami brak to cel. Nie opowiadam się za królem, w sumie nie opowiadam się za nikim.

Nimueh

- Cel... Może własnie przy mnie go znajdziesz?! - powiedziała łagodniej. - a jeżeli nie, wtedy jakościę wynagrodzę. Co ty na to rycerzu? Będziesz mi pomagać dobrowolnie, czekajac na jakieś zmiany, a jeżeli te nie nadejdą, poprosisz o co będziesz chciał.

Letard

-Cóż... nie mam nic do stracenia- stwierdził po chwili ciszy.

Nimueh

- Musisz tylko trzymac wszystko w sekrecie i nie rozmawiac o mnie z nikim, choc przecież i tak raczej nei zadajesz się z ludxmi. Spotykasz ich wtedy, gdy jest ci coś potrzebne - ponownie usiadła na krzesle. -Rozumiem ,ze można na ciebie liczyć - spojrzała mu w oczy. - Dobry wybór.