www.merlinrpg.fora.pl

Uther Pendragon

Siedziałem nad mapą, będąc myślami przy planowaniu nowej strategii. Królestwu znów groził atak nieprzyjaciela i w razie niepowodzeń w zawarciu sojuszu, musieliśmy mieć gotowy plan działania.
Mój wzrok powędrował ku jednemu miejscu, po czym podparłem głowę na dłoni, zamyślony

Lady Morgana

Szybkim krokiem szłam w kierunku sali obrad. Jak zwykle wielki Pan Uther Pendragon wszystko obracał w scenariusz wojenny.
- Nawet nie próbujcie mnie powstrzymać - powiedziałam stanowczo do dwóch strażników, którzy posłusznie usunęli się z drogi.

- Nie będzie żadnej nowej wojny ! - krzyknęłam w chodząc do środka - Twoje warunki pokoju są nie do przyjęcia i doskonale o tym wiesz. Celowo stawiasz ich pod murem i chcesz zmusić do kapitulacji. Ich wojska są znacznie mniej liczne niz nasze. Wiesz, że nie mają z nami szans.

Uther Pendragon

- Robię to, co uważam za słuszne Morgano - powiedziałem poważnie.
- mają dwa wyjścia: albo przyjęcie moich warunków, albo wojnę. Nie mam zamiaru patrzeć na to, co się dzieje! Nikt nie zginie, jeśli zgodzą się na pokój. Nie pozwolę bezkarnie plądrować części mojego królestwa - powiedziałem ostro, patrząc na podopieczną.

Lady Morgana

- Nikt nie zginie za wyjątkiem tych, których oskarżysz o uprawianie magii ! Ale przecież oni się dla Ciebie nie liczą - rzuciłam sarkastycznie - zawsze jesteś tylko Ty i Twoje królestwo. A co z nimi ? Co z ludźmi, którzy żyją po drugiej stronie ? Z matkami zmuszonymi posyłać swoich synów na wojnę z Twojej winy ? - wzięłam głęboki oddech i podeszłam bliżej
- Uther - powiedziałam spokojniej - na ich ziemiach była susza. Wzięli tylko niezbędne minimum by przeżyć. Jak możesz ich za to karać ?

Uther Pendragon

- Wzięli - w tym właśnie widzę problem! - wytłumaczyłem podnosząc się. - Morgano, to była kradzież! Co innego zapytać, a co innego wziąć bez pytania, moja droga. Robię to, co powinienem. Chcę uchronić wszystkich przed zgubnymi działaniami wroga. Jeżeli myślisz, że posyłanie ludzi na śmierć jest takie przyjemne to się mylisz. Każdy król musi podjąć jakieś ryzyko. Rządzenie nie jest takie wspaniałe jak niektórzy myślą - odpowiedziałem, zbliżając się do dziewczyny. - Morgano, życie jest trudniejsze niż myślisz.

Lady Morgana

- Oczywiście, co ja mogę wiedzieć siedząc w swojej komnacie i wybierając suknie ! - prychnęłam - Ty się nigdy nie zmienisz. Dla Ciebie liczy się tylko królestwo. Ludzie, którzy są głodni i ratują swoje rodziny nie maja czasu prosić o audiencję u króla. Z resztą i tak byś im jej odmówił - spojrzałam mu w oczy - Uther proszę, porozmawiaj z nimi, zrozum ich sytuację.

Uther Pendragon

- Czekam na to, jakie wieści przywiozą ze sobą posłowie. Wtedy postanowię coś ostatecznie. Na razie wojsko postawione jest w gotowości, a ja opracowuję strategię. To od nich przede wszystkim zależy to, co się stanie. Wysłucham ich, ale co będzie potem nie wiem - powiedziałem poważnie.

Lady Morgana

- Obiecaj mi przynajmniej, że się zastanowisz. Jetes królem i sam powinieneś wiedzieć najlepiej, że trwałej monarchii nie buduje się na ilości przelanej krwi, a na dobrobycie i zadowoleniu poddanych.

Uther Pendragon

- Wysłucham ich i przemyślę wszystko dokładnie, prosząc także o naradę z doradcami i możnymi Camelotu. Decyzja nie zostanie podjęta od razu. Wysnujemy wnioski i coś zarządzimy - rzekłem spokojnie. - Drugi człowiek nie jest mi obojętny, możesz być tego pewna.

Lady Morgana

- Dziękuję - uśmiechnęłam się niepewnie chociaż jego słowa wcale mnie nie uspokoiły. Sny dręczące mnie od tygodnia zapowiadały tragedię, a jedyne co mogłam zrobić to starać się przemówić królowi do rozsądku. Bezsilność jest najgorsza.
- Pamietaj o Igraine, ona nie chciałaby wojny - szepnęłam

Uther Pendragon

Na jej imię odwróciłem się, zaciskając pięść. Nie lubiłem, gdy ją wspominano. Gdy inni o niej mówili... Wystarczyło mi to, co sam trzymałem we wspomnieniach i sercu.
- Myslę, że jakoś da się to wszystko wyjaśnić - powiedziałem cicho.

Lady Morgana

Miałam świadomość, że wymawiając jej imię wiele ryzykuję. Igraine była tematem tabu i nikomu nie wolno było o niej wspominać. Teraz jednak nie miałam innego wyjścia. Tylko w ten sposób mogłam do niego dotrzeć.
Zaciśnięta pięść Uthera pokazywała, że moje szczęście może się niedługo skończyć, więc milczałam.
Po chwili skłoniłam się lekko i po cichu opuściłam salę mając nadzieję, że moje słowa zasiały w królu ziarno niepewności.

/komnata Morgany/

Uther Pendragon

Uther siedział w milczeniu w sali, dopóki nie zawiadomiono go o przybyłym gościu. Wstał wtedy i skierował się ku wyjściu, krocząc dumnie w stronę dziedzińca. Zastanawiał się, gdzie podziała się Morgana, która najczęściej w takich chwilach była u jego boku. Nie przejmował się tym jednak, szedł dalej powitać orszak.

/Dziedziniec

Haley

Znalazła sie w sali narad
- bardzo sie raduje, że znów jestem w Camelocie ostatni raz byłam tu z matką lady Theresą